Elite

Νόστιμοι ποιητές από το παρελθόν
(Αρχική δημοσίευση: Φεβρουάριος 2001, Computer Games Magazine #9)

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν κάποιες εταιρείες όπως η Firebird, η Magnetic Scrolls, η Sierra, η Psygnosis και πολλές άλλες, που έφτιαχναν παιχνίδια για υπολογιστές. Στα πελώρια όμως καζάνια όπου έβαζαν τα συστατικά για να μαγειρέψουν τα παιχνίδια, δεν έβαζαν τεράστια μπουκάλια γραφικών, ούτε άπειρες σακούλες από ηχητικά εφέ και τραγούδια. Εβαζαν ένα μυστικό, μαγικό συστατικό που κανείς μας ποτέ δεν θα μάθει τι ήταν. Μπορεί να ήταν μια κουταλιά ουράνιου τόξου, μια πρέζα νεραιδόσκονης ή μια αρμαθιά από ηλιακτίδες. Το σίγουρο όμως ήταν πως τα παιχνίδια που δημιουργούσαν είχαν κάτι μαγικό και κανείς δεν θα τα ξεχνούσε, όσα χρόνια (ή δεκαετίες) κι αν περνούσαν. Τα παιχνίδια αυτά, είτε ήταν adventures, arcades, simulators ή RPGs, άνοιξαν τους δρόμους για τις επόμενες γενεές παιχνιδιών. Σιγά-σιγά όμως, το μαγικό εκείνο συστατικό ξεχάστηκε κι έμεινε να πιάνει σκόνη σε κάποιο σκοτεινό ντουλάπι. Τα καζάνια γέμιζαν με εντυπωσιακά και λαμπερά γραφικά, βροντερές φωνές και πολύπλοκες μελωδίες, και τα παιχνίδια που έβγαιναν πια από τα καζάνια έμοιαζαν άδεια και ανούσια. Και τα πρώτα εκείνα παιχνίδια δυστυχώς παραγκωνίστηκαν, αλλά όχι από εκείνους που θυμούνται και σίγουρα όχι από αυτή την στήλη που κάθε μήνα θα φέρνει στη μνήμη σας αυτό το μαγικό στοιχείο που φαίνεται ότι ξεχνούν πολλές φορές οι σχεδιαστές παιχνιδιών σήμερα και κάποιος σοφός άνθρωπος ονόμασε gameplay…


Ας θυμηθούμε λοιπόν εκείνη τη χρονιά στα μέσα περίπου της δεκαετίας του ’80. Ο κόσμος παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Λος Άντζελες, ο Prince δεσπόζει στην κορυφή των charts με το ‘When the doves cry’, οι αξέχαστοι Ghostbusters αρχίζουν το επικίνδυνο αλλά διασκεδαστικό κυνήγι τους και ο David Braben με τον Ian Bell, φτιάχνουν μαζί ένα παιχνίδι για τον BBC Microcomputer, το οποίο έμελε να αλλάξει την πορεία των computer games και πιο συγκεκριμένα εκείνων που με θάρρος και τόλμη εξερευνούσαν το διάστημα. Ένα παιχνίδι που με τον καιρό κυκλοφόρησε για σχεδόν όλες τις πλατφόρμες, από τον Archimedes της Acorn μέχρι το NES. Ένα παιχνίδι που ήταν από όλες τις πλευρές άψογο και που το έλεγαν Elite.

Για μερικούς, τα ονόματα Lave, Diso και Riedquat δεν λένε τίποτα. Σε πολλούς όμως φέρνουν ευχάριστες αναμνήσεις γιατί ήταν σε αυτούς τους πλανήτες που ξεκινούσατε τις περιπέτειές σας. Με ένα διαστημόπλοιο τύπου MKIII, 100 credits, 3 homing missiles, ένα Pulse Laser και αρκετά καύσιμα για ένα ταξίδι εφτά ετών φωτός, αρχίζατε την αναζήτησή σας για περισσότερα χρήματα και μεγαλύτερη φήμη σε έναν χώρο που έμοιαζε να μην γνωρίζει όρια. Στον δρόμο σας θα βρίσκατε πολλούς εχθρούς: φιλόδοξους τυχοδιώκτες, πληρωμένους μισθοφόρους, επικίνδυνους πειρατές και μυστήριους εξωγήινους- τους ορκισμένους εχθρούς της ανθρωπότητας, τους Thargoids. Για να επιβιώσετε, έπρεπε να εξοπλίσετε το σκάφος σας με διάφορα αμυντικά και επιθετικά συστήματα, από ECM systems και escape capsules, μέχρι military lasers και energy bombs- εξοπλισμός όμως που στοίχιζε χρήματα. Ο τρόπος με τον οποίο θα κερδίζατε credits ήταν δική σας επιλογή. Οι φιλειρηνικοί και συστηματικοί πιλότοι μπορούσαν να μεταφέρουν αγαθά από τους κόσμους που είχαν πλεόνασμα σε εκείνους που τα είχαν ανάγκη (αν και τα μεγάλα κέρδη ήταν στην επικίνδυνη διακίνηση όπλων, σκλάβων και ναρκωτικών). Οι πιο υπομονετικοί και ήρεμοι πιλότοι επέλεγαν την εξόρυξη πολύτιμων λίθων και μεταλλευμάτων και μάζευαν τα απομεινάρια των κατεστραμμένων σκαφών. Οι πιο περιπετειώδεις κυνηγούσαν επικηρυγμένους εγκληματίες και εξωγήινους και αναλάμβαναν διάφορες αποστολές. Οι αδίστακτοι έκλεβαν τα εμπορικά σκάφη, αλλά ζούσαν κυνηγημένοι από τα αδυσώπητα Vipers των αστυνομικών. Και αυτοί που τα συνδύαζαν όλα ήταν εκείνοι που απόλαυσαν περισσότερο το παιχνίδι και λίγοι από αυτούς μπόρεσαν να μπουν στην αφρόκρεμα των πιλότων, στην ομάδα των Elite commanders.

Αυτό που κάνει το Elite μνημειώδες φαινόμενο, είναι η τελειότητά του. Όχι, δεν αστειεύομαι- αν το σκεφτείτε λίγο, το παιχνίδι ήταν τέλειο. Τα γραφικά του ήταν άψογα για την εποχή και μην ξεχνάτε ότι ήταν το πρώτο πρόγραμμα που χρησιμοποιούσε αληθινή 3D μηχανή σε home computer. Από τον ήχο δεν μπορούσε να ζητήσει κανείς κάτι παραπάνω, γιατί απλούστατα δεν υπήρχε κάτι παραπάνω. Το interface ήταν επαναστατικά απλό και λειτουργικό, το animation των σκαφών ομαλό και όσον αφορά στο gameplay, θα μπορούσαν να γραφτούν βιβλία (κάτι που μάλλον έχει ήδη γίνει). Αρκεί να αναφέρουμε ότι το βάθος του παιχνιδιού βασανίζει ακόμα πολλούς παλιούς παίκτες που συνεχίζουν να ψάχνουν εκείνα τα μυστηριώδη Space Dredgers και Generation Ships. Λίγοι είναι εκείνοι που μπορούν με σιγουριά να ισχυριστούν ότι έχουν ολοκληρώσει όλες τις αποστολές του παιχνιδιού και ελάχιστοι είναι εκείνοι που μπορούν να καυχιούνται ότι έχουν επισκεφτεί όλους τους πλανήτες και των οκτώ γαλαξιών. Πραγματικά, ο κόσμος του Elite ήταν τόσο μεγάλος και λεπτομερής που ο παίκτης σάστιζε με τις άπειρες πιθανότητες και προοπτικές του. Ενας pseudo-random κόσμος, γεμάτος με 'edible art graduates’ και ‘furry green insectoids’ που έκανε τον παίκτη να αισθάνεται έτσι όπως ήθελε και το παιχνίδι: σαν ένας άνθρωπος μπροστά στο χάος και την απεραντοσύνη που λέγεται Σύμπαν.

Δυστυχώς, ο Braben ήρθε σε ρήξη με τον Bell και συνέχισε την σειρά Elite μόνος του, παρουσιάζοντας το εξαιρετικό Frontier τον Οκτώβριο του 1993 και το First Encounters (με τα δεκάδες bugs του ) λίγο αργότερα, ενώ εμφανίστηκε και μια ειδική PC έκδοση για VGA με τίτλο Elite PLUS. Αυτόν τον καιρό, ο Braben ασχολείται με την δημιουργία του Elite 4 και σίγουρα είναι ικανοποιημένος που η σειρά Elite ήταν η αιτία για να δημιουργηθούν ή να επηρεαστούν τόσα άλλα space explorers και simulators, από το Privateer μέχρι το Wing Commander. Για τους ‘ρομαντικούς’ όμως gamers, κανένας από αυτούς τους φαντασμαγορικούς τίτλους των gigabytes και των 3D accelerators δεν θα πλησιάσει εκείνο το συναισθηματικό βάθος της αρχικής έκδοσης του Elite με τα 22 ολόκληρα kilobytes του.

Εσείς που θέλετε να θυμηθείτε ή να μάθετε κι άλλα για το Elite, δεν έχετε παρά να στραφείτε στον απέραντο ωκεανό γνώσεων και πληροφοριών που λέγεται Ιnternet και στις παρακάτω διευθύνσεις. Θα βρείτε συνεντεύξεις, FAQs, manuals, σχεδόν όλες τις emulated εκδόσεις του παιχνιδιού σε διαφορετικές πλατφόρμες και ό,τι άλλο βάλει ο νους σας… www.iancgbell.clara.net, www.frontier.co.uk, www.eliteclub.co.uk. Αφιερώστε λίγο χρόνο, δεν θα απογοητευθείτε.

Μέχρι την επόμενη λοιπόν φορά που θα ξανασυναντηθούμε για να θυμηθούμε παρέα άλλο ένα ιστορικό παιχνίδι (το ποιο θα είναι, θα δείξει ο καιρός και οι προτάσεις σας), σας εύχομαι καλό gaming και σας αποχαιρετώ με μια αξέχαστη φράση:

RIGHT ON COMMANDERS!