(Αρχική δημοσίευση: Μάρτιος 2003, Computer Games Magazine #32)
Αυτή την φορά, θα σας μιλήσω για ένα αληθινά μαγικό παιχνίδι. Δεν είναι πολύ γνωστό και κανένας από τους συντάκτες εδώ δεν θυμάται να το έχει παίξει… Ελπίζω να διαψευστώ και να λάβω πολλά-πολλά γράμματα κι e-mails από άλλους εξερευνητές του φοβερού αυτού παιχνιδιού που λεγόταν Below the Root και που κυκλοφόρησε το 1984.
Το παιχνίδι βασίζεται στην τριλογία Green Sky της Zilpha Keatley Snyder, μια εκπληκτική κυριούλα που γράφει τα πιο μαγικά παραμύθια. Στη συγκεκριμένη ιστορία, η Snyder έχει πλάσει έναν απίστευτο κόσμο όπου οι άνθρωποι ζουν στα Grunds, συμπλέγματα σπιτιών στα κλαδιά πελώριων δέντρων. Υπάρχουν δύο ‘φυλές’ που δεν τα πηγαίνουν τόσο καλά μεταξύ τους- οι Kindar που ζουν ψηλά στα δέντρα και οι Erdling που κατοικούν κάτω από τις ρίζες τους. Δεν κοιμούνται σε φυσιολογικά κρεβάτια, αλλά στα Nids που μοιάζουν με αιώρες καμωμένες από κληματσίδες. Τρώνε περίεργα τρόφιμα, όπως τα Panbread, Roast Lapan και Wissenberries, χρησιμοποιούν το Shuba για να αιωρούνται από κλαδί σε κλαδί (μια μπέρτα που τους κάνει να μοιάζουν με ιπτάμενους σκίουρους όταν ανοίγουν οι μεμβράνες τους), ενώ μοιράζονται αυτόν τον υπέροχο δενδρόκοσμο με πάνσοφα ζώα. Υπάρχουν σαφώς και κάποιες αδελφότητες με σατανικά κίνητρα: είναι οι Nekom των Erdling, κακοί και βίαιοι άνθρωποι, και οι Salites των Kinder που δεν θέλουν να ενωθούν οι δύο φυλές και να αφανίσουν τους Erdlings.
Τι είναι όλα αυτά τα περίεργα ονόματα; Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι ο κόσμος αυτός, αν και παρουσιάζει προφανώς κοινά σημεία με άλλα fantasy, έχει κάτι που τον κάνει να ξεχωρίζει, είναι αυθεντικός και μαγικός. Ότι η Snyder, με περίσσια φαντασία και δημιουργικότητα, έφτιαξε από το μηδέν έναν πολυδιάστατο και βαθύ κόσμο, όλο πνευματικότητα και χαρακτήρα. Και αυτό που με ενθουσιάζει με αυτό το παιχνίδι, είναι ότι και από άποψη gameplay και ‘στησίματος’, το Below the Root είναι ακόμα και σήμερα αξεπέραστο. Και εξηγώ…
Πρώτα επιλέγετε τον χαρακτήρα που παίζετε, ανάμεσα από πέντε: υπάρχουν Erdlings και Kindars, παιδάκια και ενήλικες, άντρες και γυναίκες (με διαφορετικές σωματικές και ψυχικές ικανότητες). Από εδώ κιόλας αρχίζουν οι καινοτομίες- υπενθυμίζω ότι είμαστε στο 1984. Σκοπός σας είναι να βρείτε τον Raamo, τον πνευματικό ηγέτη του κόσμου που θα ενώσει τις δύο φυλές. Ο Raamo είναι ένα μικρό παιδί που έχει χαθεί στον υπόγειο κόσμο, Κάτω από τις Ρίζες. Μόνο και μόνο η ιδέα ότι ένα πάνσοφο μικρό παιδάκι (που βρίσκεται μισοπνιγμένο στην υπόγεια Απύθμενη Λίμνη) αποτελεί την λύτρωση ενός δενδρόκοσμου, είναι τουλάχιστον ψυχεδελική.
Ακόμα πιο ριζοσπαστική είναι η πλήρης έλλειψη βίας- κάτι που με απασχολεί λίγο τον τελευταίο καιρό στα παιχνίδια, αφού με θλίψη διαπιστώνω («επιβεβαιώνω», μάλλον) ότι παντού και πάντα, ο κοινός παρονομαστής παραμένει η βία. Δεν το σημειώνω από το πρίσμα της υστερικιάς μαμάς, ούτε του καχύποπτου κηδεμόνα (που και αυτοί ανησυχίες έχουν, ανθρώπινο είναι)… απλά διαπιστώνω μια έλλειψη φαντασίας και δημιουργικότητας. Στο Below the Root για παράδειγμα, δεν προσπαθούσες να γίνεις πιο δυνατός ή να πάρεις πιο εφετζίδικα όπλα, ούτε να κερδίσεις άπειρα golden ή experience ή action points… προσπαθούσες να κερδίσεις Spirituality, να γίνεις απλά πιο σοφός και γνωστικός και μέσα από ένα εσωτερικό ταξίδι αναζήτησης, να γνωρίσεις τον εαυτό σου, την φύση, τον κόσμο. Αυτό γινόταν με δύο τρόπους: μπορούσατε να βρείτε τους σοφούς ανθρώπους της κοινωνίας, οι οποίοι μοιράζονταν μαζί σας τα οράματα που έχουν για τον Raamo, τις ανησυχίες για τον κόσμο και την ελπίδα ότι υπάρχει Φως και Καλό. Καταλαβαίνετε ότι με ονόματα όπως ‘Child in the Garden’, ‘The Hermit’, και ‘Giver of the Spirit Bell’, οι Σοφοί αυτοί είναι πλάσματα που αποπνέουν δέος και σεβασμό. Ο δεύτερος τρόπος για να γίνετε πιο γνωστικοί ήταν όταν μιλούσατε με τα Sima και Lapan- σοφά ζωάκια που αγνοούν οι υπόλοιποι άνθρωποι. Είπατε κάτι;
Παρένθεση. Κάτι τόσο πνευματικό και βαθύ, έχω δει μόνο στις Αρετές του Ultima- ένας μηχανισμός του ‘Lord’ Richard Garriot που επινόησε όταν κατάλαβε πόσο πολύ μπορεί να επηρεάσει τον κόσμο με τα παιχνίδια του. Παράλληλα σκέφτομαι και τον Warren Spector, που είναι γνωστός οπαδός των εναλλακτικών τρόπων εξέλιξης ενός παιχνιδιού… ο ίδιος είπε κάποτε ότι θα ήθελε να φτιάξει ένα παιχνίδι όπου τον παίκτη τον παρασέρνουν τα συναισθήματα και οι φορτισμένες καταστάσεις και όχι τα... ωστικά κύματα. Θα ήθελα λοιπόν να ελπίζω και να ονειρεύομαι ότι μέσα σε αυτή την πρόσφατη έξαρση και λαχτάρα για remakes παλιών παιχνιδιών (Shinobi, Defender… μέχρι και Ghosts 'n' Goblins), οι δύο αυτοί αγαπημένοι devs θα φτιάξουν το remake του Below the Root. Γιατί μου φαίνεται ότι το ξεχασμένο αυτό παιχνιδάκι ενσαρκώνει τις αντιλήψεις και φιλοσοφικές ανησυχίες των Garriot και Spector. Τέλος παρένθεσης.
Καθώς γίνεστε πιο σοφός (όλο «Μαγεία» και «Σοφία» είναι αυτό το κείμενο!), κερδίζετε κάποιες ικανότητες: και πάλι όμως, όχι εκρήξεις και φανφάρες… Μπορείτε να κάνετε τα κλαδιά των δέντρων να επιμηκυνθούν για να φτάσετε μακρινά κλαδιά, να τηλεμεταφέρετε αντικείμενα με την δύναμη του μυαλού σας ή να διαβάσετε τις σκέψεις των NPCs. Ποτέ όμως κάτι επιθετικό και βίαιο. Αν διαισθανθείτε ότι η κυρία που σας πλησιάζει έχει κακές διαθέσεις ή ότι ο χαμογελαστός κύριος που προσφέρεται να σας φιλοξενήσει σπίτι του θα σας κλέψει ενώ κοιμάστε, απλά τους αποφεύγετε. Δεν τους κόβετε το κεφάλι, ούτε λούζεστε με τις συκωταρίες τους. Όλα αυτά ενεργοποιούνται από το μενού εντολών που εμφανίζεται στο κάτω μέρος της οθόνης- μια πρώιμη μορφή του SCUMM (άλλη μια καινοτομία) με απλές εντολές όπως TAKE, OFFER, BUY (υπάρχουν αρκετά μαγαζιά διασκορπισμένα στον κόσμο), STATUS, USE, INVENTORY και καμιά δεκαριά ακόμα.
Μέχρι και τα γραφικά είχαν κάτι το ξεχωριστό και ήταν απίστευτα όμορφα για το 1984. Εγώ το θυμάμαι στο άσπρο-μαύρο-γαλάζιο-μοβ της CGA, αλλά είχε κυκλοφορήσει και σε Apple αλλά και στον C64 που είχε μερικά ακόμα χρωματάκια. Τα έπιπλα, τα σπιτάκια, τα πελώρια δέντρα… όλα αυτά μετέφεραν τέλεια την παραμυθένια ατμόσφαιρα των Grunds, ενώ ο ίδιος ο κόσμος του παιχνιδιού ήταν αληθινά πελώριος και ο τέλειος χώρος για εξερεύνηση. Και καθώς ο σκοπός σας ήταν να βρείτε τον Raamo (με οποιονδήποτε τρόπο θέλατε), μπορούσατε να χαράξετε εσείς την πορεία που θα ακολουθούσατε. Πιο ανοιχτό gameplay, δεν γινόταν. Ο μόνος περιορισμός (πέρα από τις ανάγκες σας, όπως η ξεκούραση και τροφή), ήταν ο χρόνος… είχατε πενήντα μέρες στην διάθεσή σας για να σώσετε τον Raamo.
Πληροφοριακά, το παιχνίδι είχε κυκλοφορήσει από την Windham που δεν είναι άλλη από την Telarium- μια ομάδα γνωστή για πολλά adventures στην χρυσή δεκαετία των eighties, εμπνευσμένα από νουβέλες και για τις πρώτες σκηνές δράσης arcade που συμπεριλάμβανε στα ‘στατικά’ adventures. Perry Mason, Dragonworld, Amazon, The Scoop… όλα αυτά θα σας θυμίζουν κάτι. Έτσι και στο Below the Root, απαιτείται κάποιος συγχρονισμός και επιδεξιότητα: το sprite που ελέγχετε (όταν δεν του δίνετε εντολές από το μενού), πρέπει να τρέχει, να πηδάει πάνω από κενά, να σκαρφαλώνει δέντρα και σκάλες και να αποφεύγει επιθετικά ζώα και ανθρώπους.
Τελικά, τι στην ευχή ήταν το Below the Root; Platform; Ίσως. Adventure; Μπορεί. Role-playing; Πιθανό. Μαγικό, Σοφό, Πρωτοποριακό και Παραμυθένιο; Σίγουρα!
Posts
No comments:
Post a Comment