Tuesday

Rogue

Τυχαία, Γραμματιζούμενα Τέρατα
(Αρχική δημοσίευση: Σεπτέμβριος 2001, Computer Games Magazine #15)

Αυτό το μήνα δεν έχει ιστοριούλα. Κομμένη…

Σας φαίνομαι τσαντισμένος; Ίσως γιατί -ΕΙΜΑΙ- τσαντισμένος. Μην κάνετε τους ανίδεους τώρα- ξέρετε πολύ καλά τι κάνατε, όλοι σας (ναι- κι εσύ γιαγιά). Αλίμονο, αμαρτωλοί- πέσατε στο μεγαλύτερο παράπτωμα: ξεχνώντας τον αληθινό εμπνευστή λατρέψατε το ψεύτικο είδωλο. Απαρνηθήκατε, ω ασεβείς, τον πρώτο Δάσκαλο και προσκυνήσατε το χρυσό βόδι. Για όλα αυτά φταίτε και θα τιμωρηθείτε…καθίστε τώρα όλοι σας κάτω για να σας τα ψάλλω λιγάκι. Γνωρίζω πολύ καλά ότι θα ρισκάρω πολλά με το σημερινό κήρυγμα- θα πάω κόντρα στον Ακατονόμαστο που σκλάβωσε εκατομμύρια παίκτες στον πλανήτη Γη- και σε μερικούς άλλους πλανήτες. Ναι λοιπόν, θα τολμήσω…[δραματική μουσική] Να Τα Βάλω Με Το Diablo II! [Χαμηλόφωνα:] εμ, ok- θα προσπαθήσω τουλάχιστον…

Έχω που λέτε βαρεθεί τους τελευταίους μήνες να ακούω παντού γύρω μου ότι το Diablo II είναι το καλύτερο, το Diablo II είναι έτσι, το Diablo II είναι αλλιώς, ότι το τάδε παιχνίδι είναι καλούτσικο αλλά δεν είναι σαν το Diablo II, ότι αν είσαι τυχερός μπορείς να αγοράσεις από το eBay το τάδε σπαθί του Diablo II με μόνο 500 δολάρια και άπειρες ακόμα υπερβολές και ακρότητες. Μη με παρεξηγήσετε και μην βιαστείτε να με πείτε υποκριτή: παραδέχομαι πως είναι ένα απίστευτα προσεγμένο παιχνίδι και ομολογώ ότι κι εγώ [κοιτάει χαμηλά και περιεργάζεται αμήχανα τα κορδόνια των παπουτσιών του] έχω ασχοληθεί…εμ, μερικές ωρίτσες με αυτή την πέτρα του σκανδάλου. Ποτέ μας όμως [ξαναπαίρνει θάρρος, ορθώνεται κι ανασηκώνει την σφιγμένη του γροθιά] δεν πρέπει να ξεχνάμε το παρελθόν, ποτέ δεν πρέπει να λησμονούμε τις ρίζες μας. Αν δεν ξέρουμε από πού περάσαμε, πώς μπορούμε να γνωρίζουμε αληθινά πού βρισκόμαστε και πώς είναι ποτέ δυνατό να κατανοήσουμε αυτό που θα έρθει; Σας ρωτάω λοιπόν, αδέλφια μου: ποιος ήταν ο πρόγονος του Diablo II; Από πού ξεκίνησαν όλα; [Σιγή…] Από το πρώτο Diablo; Χρουμφ! Ποιος εξυπνάκιας το είπε αυτό; Τέλος πάντων…



Η ιστορία των dungeon crawls (των παιχνιδιών δηλαδή όπου απλά προχωράς, σκοτώνεις, μαζεύεις, δυναμώνεις και φτου κι απ’την αρχή), αρχίζει πολύ πιο παλιά, στα τέλη της δεκαετίας του 70. Ξεκινάει στις μακρινές ΗΠΑ και στα αμερικανικά τεχνολογικά πανεπιστήμια και ινστιτούτα όπου εμφανίστηκε σαν πρόγραμμα δοκιμής για τα συστήματα UNIX η πρώτη μορφή του Rogue, το δημιούργημα βασικά δύο σπουδαστών: των Michael Troy και Kenneth Arnold. Οι φοιτητές (και κάποιοι καθηγητές) της εποχής έχασαν τα λογικά τους (μαζί με τις εξεταστικές και τα διπλώματά τους) κι έπαιζαν μέρα- νύχτα με το μικρό θαύμα. Γρήγορα έγινε η μεταφορά στους PC από την Artificial Intelligence, η οποία κυκλοφόρησε πρώτα από τον Jon Lane το 1983 (η έκδοση 1.1) κι από την θρυλική EPYX τον 1984 (η 1.45) και αυτό που απολάμβανε μόνο η κλάση των προνομιούχων φοιτητών άπλωσε τα πλοκάμια του για να κυριαρχήσει σε όλη την υφήλιο. Ο κόσμος γνώρισε το πρώτο παιχνίδι που είχε χρησιμοποιήσει γραφικά, αν και ήταν σε ASCII- βασισμένα δηλαδή σε χαρακτήρες κειμένου. Το Rogue ήταν πια γεγονός.

Το σενάριο του παιχνιδιού ήταν ο ορισμός της απλότητας: είστε ο απλός εαυτός σας (ούτε μάγος, ούτε ξωτικό, ούτε νάνος) και πρέπει απλά να κατεβείτε τα 26 επίπεδα των Dungeons of Doom, να βρείτε απλά το Amulet of Yendor και απλά να βγείτε πάλι έξω στην επιφάνεια (εντάξει- και αν μαζέψετε μερικά απλά χρυσά νομίσματα στον δρόμο δεν θα πάθει κανείς τίποτα). Το μυστικό της επιτυχίας στο gameplay ήταν πως τίποτα στο παιχνίδι δεν ήταν σταθερό. Εκεί που ο Pacman έκανε τις ίδιες και τις ίδιες βόλτες με τις ίδιες πίστες, χάπια και κεράσια, η χαμογελαστή φατσούλα του Rogue έβρισκε κάθε φορά διαφορετικά όπλα, δακτυλίδια, πανοπλίες και μαγικά αντικείμενα. Κανένα επίπεδο δεν ήταν ποτέ το ίδιο με το άλλο και η έξοδος για το πιο κάτω μπουντρούμι ήταν πάντοτε καλά και τυχαία κρυμμένη.

To Rogue έγινε λοιπόν ο αγαπημένος εφιάλτης όλων, ένα παιχνίδι που με την πρώτη ματιά ξεγελάει τον παίκτη με την απλότητά του αλλά που με την εθιστική δυσκολία του έχει κάψει άπειρα εγκεφαλικά κύτταρα ανά την υφήλιο. Δεν υπήρχε, βλέπετε η επιλογή σωσίματος μέσα στο παιχνίδι. Πουθενά. Ούτε waypoints, ούτε save crystals ούτε τίποτα από όλα αυτά που στην εποχή μας έχουν κάνει την ολοκλήρωση των παιχνιδιών απλά θέμα χρόνου και save slots. Όταν βαριόσουν (μετά από 42 ώρες συνεχόμενου παιχνιδιού) έκανες ένα Save&Quit και αυτό ήταν…μέχρι την επόμενη φορά. Ξέρω τι θα πείτε: βάναυσο, σκληρό και ανελέητο σύστημα. Αλλά αυτό είναι που έδωσε στο Rogue το δώρο της αθανασίας. Πώς να μην είναι λοιπόν ένα παιχνίδι τόσο διαχρονικό, όταν δεν μπορείς να είσαι ποτέ σίγουρος για το τι καραδοκεί πίσω από την επόμενη γωνία κι όταν ελάχιστοι μόνο από τους φανατικούς του παιχνιδιού έχουν δει το μυστήριο Amulet από κοντά;

Το Rogue είναι ίσως το παιχνίδι που όχι μόνο ενέπνευσε τις περισσότερες συνέχειες ή/και παραλλαγές, αλλά ξεκίνησε μια ολόκληρη σχολή παιχνιδιών, τα roguelike games. Moria, Larn, Alphaman, Ragnarak (ή αλλιώς Valhala), Ancient Domains Οf Mystery, Over, NetHack, Angband (με τις παραλλαγές του Zangband, PernAngband, Oangband και δεν συμμαζεύεται), Dungeons of Kroz, Hack… η λίστα δεν θα τελείωνε ίσως ποτέ, αν μάλιστα μετρούσαμε και τις αναβαθμισμένες εκδόσεις που κυκλοφορούν κάθε τόσο. Τα παιχνίδια αυτά πήραν την βασική ιδέα του Μεγάλου Παππού κι έβαλε το καθένα από μια έξυπνη ιδέα, από ένα μικρό λιθαράκι που αν και δεν το έκανε να ξεφύγει από το δόγμα του ‘Απλό Και Ωραίο’, προχωρούσε το είδος του παιχνιδιού μπροστά και το βοηθούσε να εξελιχτεί. Κάποια έβαλαν περισσότερα μαγικά αντικείμενα, όπλα ή τέρατα (θυμάμαι, το Moria είχε μετρημένα 279 διαφορετικά γραμματο-τέρατα), άλλα έβαλαν την ιδέα της αγοράς έξω από τα dungeons (πουλάω σπαθί +2, αγοράζω σπαθί +3), άλλα πρόσθεσαν περισσότερα επίπεδα (το Angband νομίζω είχε 100) και άλλα συνέδεσαν πολλούς χρήστες μαζί για να εξερευνούν παρέα τα άγνωστα μπουντρούμια, ενώ δεν άργησαν να μπουν στον χορό και οι γνωστές φυλές/κλάσεις με τις ξεχωριστές τους ικανότητες και στατιστικά.

Αυτό που ίσως να θυμούνται οι περισσότεροι από το Rogue είναι ένα: οι εχθροί σας είναι γράμματα. Οι εχθροί σας είναι γράμματα. Όχι-όχι: δεν βλέπετε διπλά ούτε είναι τυπογραφικό λάθος, αλλά δεν θα το πιστεύατε με την πρώτη, έτσι δεν είναι; Όπως είπαμε τα γραφικά του Rogue ήταν σε ASCII, δηλαδή χαρακτήρες και σύμβολα του πληκτρολογίου. Μάλιστα, αδέλφια μου: στα μπουντρούμια αυτά κατοικεί ολόκληρη η αλφάβητος. Το γράμμα Η συμβολίζει ένα πλαδαρό, αηδιαστικό και βρωμερό Hobgoblin που κραδαίνει ένα σκουριασμένο σπαθί και χαμογελάει απαίσια (το είδατε αυτό;! του τρέχουν και σάλια…μπλιαχ!). Το γράμμα S είναι ένα γλιτσερό και μακρουλό φίδι, ένα ύπουλο σίχαμα που έρπει στις σκιές και περιμένει την κατάλληλη στιγμή να τινάξει το χοντρό, φολιδωτό κεφάλι του μπροστά και να μπήξει τα κοφτερά δόντια στις σάρκες σας. Με πιάνετε; Το μυστικό είναι η φαντασία- πάντα ήταν και πάντα θα είναι. Η φαντασία δίνει σάρκα και οστά ακόμα και στα πιο απλά πράγματα, τους δίνει μια παραμυθένια υπόσταση και κάνει το γράμμα Α να φαντάζει σαν το πιο απεχθές και τρομακτικό πλάσμα που έχουν δει ποτέ ανθρώπινα μάτια. Η φαντασία μπορεί να εκμηδενίσει την GeForce5, να κολλήσει τα 2500 ΜΗz, να βουβάνει την Live! Ultra Deluxe και να κάνει τα 500 GB σκληρού να φαίνονται ψίχουλα. Δεν καταλαβαίνετε τι λέω; Φύγετε, παρακαλώ πολύ. Φύγετε! Γυρίστε μερικές σελίδες και χαζέψτε τα λαχταριστά screenshots στα previews των φανταχτερών σας παιχνιδιών. Αφήστε μας εμάς και τα γραμματο-τέρατά μας ήσυχους.

5 comments:

  1. Apla to kalytero. Einai toso kalo pou thelw na xtypaw thn myth mou ston toixo. BTW to exw liwsei se enan 286 pou ekana resurect.

    ReplyDelete
  2. Νομιζω οτι ειναι το καλυτερο, πραγματι, Αστειο ειναι ομως που λεει για τα 500GB λες και ειναι κατι το εξωπραγματικο, αλλα σημερα πια ειναι τιποτα!!!!

    ReplyDelete
  3. Thanks guys ,για τα comments.

    Για τα 500GB ας μην το αναλύσουμε καλύτερα...

    ReplyDelete
  4. Respect. Apla respect.

    ReplyDelete
  5. Anonymous7:25 PM

    Mipos 8ymasai mia palia sylogh apo apla ascii games pou eixe mesa kapou 10 paixnidia me menu? isos htan apo kapio periodiko epoxhs. Eixe ena pou trexan ta aloga san ipodromia kai esy apla dialeges 1, eixe ena san to kingom of kroz, kai kapoia alla.

    ReplyDelete

ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΗΣ


1- Πατήστε σε μία από τις εικόνες, στην αριστερή στήλη
2- Διαβάστε
3- Αφήστε comment
4- Goto 1

Αν βρω χρόνο και δω ενδιαφέρον, θα ανεβάσω κι άλλα :) :)

Elite- Νόστιμοι ποιητές από το παρελθόν
Dungeon Master- Μπουσουλώντας στα μπουντρούμια
King's Quest- Φιλόδοξος νέος, αναζητεί στέμμα
Pirates- Πειρατικά αποκόμματα
Ultima- Αρχές, αξίες κι αρετές
Another World- Σε άλλο κόσμο ή στην φωλιά του κούκου;
Rogue- Τυχαία, γραμματιζούμενα γράμματα
Zork- Το λευκό σπίτι και τα αραχνιασμένα ντουλάπια
Defender of the Crown- Το Στέμμα και πώς να το υπερασπιστείτε
The ancient art of war- Παιχνίδια πολέμου κι έντεχνες επιθέσεις
Bard's Tale- Ο πράσινος βάρδος και η επιστροφή του ουίσκι
Lemmings- Αβασάνιστα, άσπρα κι άμυαλα
Shadow of the beast- Το κτήνος χτυπάει πάντα τρεις φορές
Pool of radiance- Η Ραδιενεργός λίμνη και τα χρυσά κουτάκια
Sim City- η πιο SIMαντική γένεση
Rick Dangerous- Η πλατφόρμα που εκδικείται κι ο κίνδυνος που δεν σώζει
Golden Axe- Το τσεκούρι πάνω στην οχιά θα πέσει
Speedball- Ανατροπή και θάνατος
Corruption- Διεφθαρμένες μαγνητικές περγαμηνές
Lost patrol- Πράσινη κόλαση και χαμένα παλικάρια
Civilization- Ο πολιτισμός του ενός ακόμα γύρου
Leisure Suit Larry- Πτυχιούχος Καρδιοκατακτητής παραδίδει μαθήματα σε παγκάκι
Street fighter- Η κληρονομιά του πρώτου πολεμιστή
Below the root-Ο μαγικός δενδρόκοσμος της Σοφίας και το Χαμένο Παιδί
Eye of the Beholder- Η τριλογία του μεγάλου ματιού
Head over Heels- Ζιγκ-Ζαγκ, Πόδια και Κεφάλι
Dune- Άμμος, Σκουλήκια και Δύο Φεγγάρια
Tron- Retronorton
Zak McKracken- Πώς να κερδίσετε το λαχείο και να σώσετε τον κόσμο
Heroes of the Lance- Οι ήρωες που βγήκαν από τους θρύλους
Total Eclipse- Πυραμίδα, Λειψυδρία, Κλειστοφοβία και Παγίδες
Quest for Glory- Ποιος θέλει να γίνει ήρωας;