Wednesday

Defender of the Crown

To Στέμμα και Πώς να το Υπερασπιστείτε
(Αρχική δημοσίευση: Νοέμβριος 2001, Computer Games Magazine #17)

Σκηνή 1η. Στο Σέργουντ. Γρήγορα κατάλαβα ότι οι χαμογελαστοί τύποι ανάμεσα στις φυλλωσιές του πυκνού δάσους δεν ήταν άλλα από τα γενναία παλικάρια του Ρομπέν- αμέσως χαλάρωσα τους ώμους μου και άφησα το θηκάρι μου να καταπιεί το κοφτερό σπαθί. Ο Ρομπέν ήταν παλιός φίλος του μεγάλου Λόρδου και τον περίμενε εδώ και πολύ καιρό για να του αφηγηθεί από κοντά τι είχε γίνει στην χώρα ενώ έλειπε. Μας συνόδεψαν στο κρησφύγετο του Ρομπέν, βαθιά μέσα στο δάσος του Σέργουντ όπου μας φιλοξένησαν και μας εξήγησαν πώς είχε η κατάσταση. Αλίμονο! Το ευλογημένο μας βασίλειο φαινόταν καταδικασμένο…ο βασιλιάς είχε δολοφονηθεί και δεν υπήρχε νόμιμος κληρονόμος, οι Νορμανδοί και οι Σάξονες Λόρδοι κατηγορούσαν οι μεν τους δε για τον φόνο ενώ το ίδιο το Στέμμα ήταν άφαντο. Άκουσα τον Ρομπέν να ψιθυρίζει στον άρχοντα ότι χρειαζόταν ένας νέος και θαρραλέος άντρας για να ενώσει το διχασμένο βασίλειο και να υπερασπιστεί το Στέμμα.


Σκηνή 2η. Η Πολιορκία. To πελώριο κάστρο βρισκόταν υπό πολιορκία εδώ και μέρες. Οι άντρες του Γουίλφρεντ είχαν στρατοπεδεύσει στους πράσινους λόφους γύρω από το μεγαλόπρεπο οχυρό, τον τελευταίο φρουρό της επαρχίας κι έκαναν τις τελευταίες προετοιμασίες. Μπορούσαμε να τους δούμε ψηλά από τις επάλξεις: οι εκατοντάδες στρατιώτες να περιμένουν υπομονετικά, οι αξιωματικοί με τα ανήσυχα άλογά τους να ξεχωρίζουν μέσα στο πλήθος, οι πολύχρωμες σημαίες εκστρατείας να κυματίζουν στο δυσοίωνο αεράκι…και φυσικά οι τεράστιοι καταπέλτες, εκείνες οι ξύλινες μηχανές της καταστροφής που σύντομα θα δοκίμαζαν την αντοχή των πέτρινων τοίχων μας. Πράγματι, μερικές ώρες μετά, εκεί που ορθωνόταν περήφανα το μεγάλο τείχος, υπήρχαν μόνο γκρεμισμένοι ογκόλιθοι και συντρίμμια. Οι καταπέλτες πέταγαν με λύσσα πύρινα βλήματα που κατάκαιγαν τα ανυπεράσπιστα πια κτίρια ή, ακόμα χειρότερα, βρωμερά και δηλητηριώδη κατασκευάσματα που έσπερναν την αρρώστια και τον θάνατο στις γραμμές μας, τις τελευταίες γραμμές μας, τους τελευταίους Υπερασπιστές του Στέμματος.

Σκηνή 3η. Η Επιδρομή. Η νύχτα ήταν γλυκιά και η μυρωδιά από το γιασεμί μεθυστική. Τα μάτια μου χάθηκαν στην πράσινη μάζα του φυτού που σκαρφάλωνε τον βόρειο τοίχο του πύργου και για λίγο -για λίγες στιγμές μόνο- ξεχάστηκα και δεν θυμόμουν τι έκανα εκεί. Τότε με σκούντηξε απαλά ο Λόρδος και κοίταξα γύρω μου. Είδα τα τραβηγμένα σπαθιά των φίλων μου να γυαλίζουν στο σεληνόφως και τη ψηλή πόρτα του φρουρίου να χάσκει σαν μισάνοιχτο στόμα και ξαφνικά όλα ήρθαν στην θέση τους. Ο αγώνας χρειαζόταν χρυσό- τον χρειαζόταν ακόμα περισσότερο από τον άπληστο Νορμανδό Έντμουντ. Ορμήσαμε μέσα στην εσωτερική αυλή και δίπλα από πυρσούς που τρεμόπαιζαν, επιτεθήκαμε στους ξάγρυπνους φρουρούς. Όσο κρατούσαμε τους υπόλοιπους ξιφομάχους απασχολημένους, είδα τον Λόρδο μας να αφήνει πίσω του πληγωμένους φρουρούς και να ανεβαίνει πέντε-πέντε τα πέτρινα σκαλοπάτια του κεντρικού πύργου. Κάπου εκεί πάνω υπήρχε ένα σεντούκι γεμάτο χρυσό, γεμάτο ελπίδες για το Στέμμα και την σωτηρία του. Ψέλλισα μια γρήγορη προσευχή στον Ύψιστο και χίμηξα σε έναν ακόμα ένστολο σωματοφύλακα.

Σκηνή 4η. Οι Κονταρομαχίες. Ποτέ δεν θα ξεχάσω το χαμόγελο του αφέντη καθώς ανέβαινε πάνω στο αγέρωχο άτι του. Θυμάμαι…του έδινα με ευλάβεια την παλιά του ασπίδα και του ευχήθηκα καλή τύχη στον αγώνα. Στα ρουθούνια μου ερχόταν η μυρωδιά του χώματος και των αλόγων, ενώ από μακριά άκουγα το ανήσυχο πλήθος των θεατών να ζητωκραυγάζει για τους υπόλοιπους άρχοντες που έπαιρναν μέρος. Ήξερα ότι στην άλλη πλευρά του στάβλου ετοιμαζόταν και ο ντε Μπουά Ζιλμπέρ με τον ιπποκόμο του όπως επίσης ήξερα ότι εκείνος που θα έπεφτε από το άλογό του θα έχανε μια από τις επαρχίες του. Ήταν πράγματι ένα μεγάλο στοίχημα μια τέτοια έκταση γης αλλά γνωρίζαμε όλοι μας ότι ο Λόρδος μας ήξερε πολύ καλά τι έκανε…το βλέπαμε σε εκείνο το χαμόγελό του. Το χαμόγελο ενός αληθινού ηγέτη που θα έδινε και την ζωή του για το Στέμμα.

Σκηνή 5η. Στο Στρατηγείο. Μπορεί να μην πήρα πολύ από την εξυπνάδα του γέρου μου (εξάλλου δεν είμαι παρά ένας απλός φρουρός όπως μου υπενθυμίζει συνέχεια ο αρχηγός της φρουράς), αλλά είμαι αρκετά έξυπνος για να καταλάβω τούτο: μπορεί να έχουμε στρατηγούς και μηχανικούς και χαρτογράφους και κατασκόπους, αλλά ο αγώνας δεν θα πήγαινε τόσο καλά αν δεν ήταν για την σπιρτάδα του καλού Λόρδου! Μέρα- νύχτα βλέπω ολόκληρα επιτελεία να μελετούν τον μεγάλο χάρτη της χώρας μας. Τους βλέπω από το πόστο μου να μαλώνουν, να φωνάζουν και να κλαίνε σαν μικρά παιδιά για το πώς πρέπει να ξοδέψουν τον χρυσό μας ή για το πού πρέπει να επιτεθούμε- κρίμα τα γκρίζα μαλλιά τους. Όταν όμως μιλάει ο νέος λόρδος, όλοι σωπαίνουν… όταν τον βλέπουν να καταστρώνει σχέδια, να παραγγέλνει την κατασκευή φρουρίων και καταπελτών ή την στρατολόγηση στρατιωτών όλοι σκύβουν το κεφάλι και συμφωνούν. Και εγώ χαμογελάω από το πόστο μου…ξέρω ότι το κάνουν όχι από φόβο αλλά από αγάπη κι από σεβασμό. Γιατί ξέρουν ότι αν υπάρχει κάτι σε αυτή την χώρα που θα σώσει το Στέμμα, αυτό το κάτι είναι η εξυπνάδα του αφέντη, οι σωστές αποφάσεις του και η τόλμη του.

Σκηνή 6η. Η Διάσωση. Ας μην πει κανείς ποτέ του ότι ο μεγάλος Λόρδος μας (και για πολλούς ο μελλοντικός βασιλιάς) δεν ξέρει πώς να φερθεί σε μια κυρία. Πίσω μας είχαμε αφήσει ίχνη από νεκρούς φρουρούς και τα σπαθιά μας είχαν ακόμα αίματά τους πάνω…η λαίδη Ρεβέκκα όμως ήταν πια ασφαλής. Ο Λόρδος, χαρισματικός και γοητευτικός όπως πάντα, έσκυψε να φιλήσει το χέρι της όμορφης δεσποσύνης, φροντίζοντας να μην αφήσει να φανούν αίματα και πληγές. Η λαίδη Ρεβέκκα, εκστασιασμένη από χαρά που η αιχμαλωσία της στο κάστρο του απαίσιου Νορμανδού είχε φτάσει στο τέλος της (και ίσως από το γεγονός ότι ο σωτήρας της δεν ήταν ο πιο άσχημος άρχοντας στο βασίλειο), χαμογέλασε στον Λόρδο κι έκανε να τον πλησιάσει. Αυτό ήταν μάλλον το σινιάλο…τράβηξα τον άλλο λοχαγό από τον ώμο και φύγαμε από το μικρό δωμάτιο στην κορυφή του πύργου…ο Λόρδος ήταν απασχολημένος…

Σκηνή 7η. Η Απορία. Η μεγάλη Απορία όπως καταλαβαίνετε αδέλφια μου είναι η εξής…γιατί δεν φτιάχνουν πια τέτοια παιχνίδια; Ή αν προτιμάτε, γιατί δεν ασχολείται κανείς πια με τέτοια παιχνίδια. Για εκείνους που δεν κατάλαβαν τίποτα από τις προηγούμενες παραγράφους, η Απορία πηγάζει από την ανάμνηση του Defender of the Crown, ίσως το πιο κινηματογραφικό παιχνίδι που υπήρξε ποτέ. Ένα από εκείνα τα ανεπανάληπτα μείγματα strategy/action/arcade της προ-προηγούμενης δεκαετίας, το Defender of the Crown κυκλοφόρησε από το 1986 και μετά από τη Cinemaware σε μια πληθώρα κονσόλων…από Amstrad και Commodore 64, μέχρι Amiga, ATARI ST, NES, Apple και PC (με την έκδοση της θρυλικής Amiga να μένει για πάντα στις μνήμες μας). Το μεγάλο βασίλειο της Αγγλίας είχε διχαστεί μετά την δολοφονία του βασιλιά και όλοι έψαχναν για εκείνον τον χαρισματικό Σάξονα ηγέτη που θα νικούσε τους κακούς Νορμανδούς λόρδους. Έναν ηγέτη που θα μπορούσε να καταστρώσει με προσοχή σχέδια στρατηγικής πάνω στον χάρτη, να μπορεί να οργανώσει μια πολιορκία ή μια μάχη με την στρατιά του, να ξιφομαχήσει ο ίδιος με φρουρούς αλλά και να νικήσει στις κονταρομαχίες των ιπποτών. Να κάνει δηλαδή ‘λίγο από όλα’, μια συνταγή που στην χρυσή δεκαετία των computer games ακολουθούσαν πολλές ομάδες σχεδιασμού. Τότε προφανώς δεν τους ένοιαζε πού και πώς θα ταξινομηθεί το παιχνίδι τους- αν θα ήταν arcade, shoot ‘em up, adventure ή strategy. Απλά έφτιαχναν το παιχνίδι όπως πίστευαν ότι θα είναι διασκεδαστικό και το έντυναν με μια όμορφη κι ατμοσφαιρική ιστορία. Όπως και να ‘χει, η Απορία παραμένει…γιατί;

6 comments:

  1. Παραθμυθενιο!!! :))))

    ReplyDelete
  2. Anonymous11:41 AM

    Ένα μίνι προσκύνημα στο παιχνίδι που μας γαλούχησε στα ιδανικά της ιπποσύνης και της νυχτερινής ληστείας γκομενών και θησαυρών!

    ReplyDelete
  3. Anonymous4:59 PM

    Μα τις χίλιες πίπες, τι βλέπουν τα ματάκια μου; Total Eclipse, Golden Axe, Corruption!!!, Defender of the Crown, Another World... τα διάβαζα στο PIXEL και μετά τα ξαναδιάβαζα και ξανά και ξανά...

    ReplyDelete
  4. Anonymous2:02 PM

    apo ta prota mou game pitsirikas, nostalgika panemorfo, akoma to vazo kamoia fora...

    ReplyDelete

ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΗΣ


1- Πατήστε σε μία από τις εικόνες, στην αριστερή στήλη
2- Διαβάστε
3- Αφήστε comment
4- Goto 1

Αν βρω χρόνο και δω ενδιαφέρον, θα ανεβάσω κι άλλα :) :)

Elite- Νόστιμοι ποιητές από το παρελθόν
Dungeon Master- Μπουσουλώντας στα μπουντρούμια
King's Quest- Φιλόδοξος νέος, αναζητεί στέμμα
Pirates- Πειρατικά αποκόμματα
Ultima- Αρχές, αξίες κι αρετές
Another World- Σε άλλο κόσμο ή στην φωλιά του κούκου;
Rogue- Τυχαία, γραμματιζούμενα γράμματα
Zork- Το λευκό σπίτι και τα αραχνιασμένα ντουλάπια
Defender of the Crown- Το Στέμμα και πώς να το υπερασπιστείτε
The ancient art of war- Παιχνίδια πολέμου κι έντεχνες επιθέσεις
Bard's Tale- Ο πράσινος βάρδος και η επιστροφή του ουίσκι
Lemmings- Αβασάνιστα, άσπρα κι άμυαλα
Shadow of the beast- Το κτήνος χτυπάει πάντα τρεις φορές
Pool of radiance- Η Ραδιενεργός λίμνη και τα χρυσά κουτάκια
Sim City- η πιο SIMαντική γένεση
Rick Dangerous- Η πλατφόρμα που εκδικείται κι ο κίνδυνος που δεν σώζει
Golden Axe- Το τσεκούρι πάνω στην οχιά θα πέσει
Speedball- Ανατροπή και θάνατος
Corruption- Διεφθαρμένες μαγνητικές περγαμηνές
Lost patrol- Πράσινη κόλαση και χαμένα παλικάρια
Civilization- Ο πολιτισμός του ενός ακόμα γύρου
Leisure Suit Larry- Πτυχιούχος Καρδιοκατακτητής παραδίδει μαθήματα σε παγκάκι
Street fighter- Η κληρονομιά του πρώτου πολεμιστή
Below the root-Ο μαγικός δενδρόκοσμος της Σοφίας και το Χαμένο Παιδί
Eye of the Beholder- Η τριλογία του μεγάλου ματιού
Head over Heels- Ζιγκ-Ζαγκ, Πόδια και Κεφάλι
Dune- Άμμος, Σκουλήκια και Δύο Φεγγάρια
Tron- Retronorton
Zak McKracken- Πώς να κερδίσετε το λαχείο και να σώσετε τον κόσμο
Heroes of the Lance- Οι ήρωες που βγήκαν από τους θρύλους
Total Eclipse- Πυραμίδα, Λειψυδρία, Κλειστοφοβία και Παγίδες
Quest for Glory- Ποιος θέλει να γίνει ήρωας;