Thursday

Golden Axe

Το Τσεκούρι Πάνω στην Οχιά θα Πέσει
(Αρχική δημοσίευση: Ιούλιος - Αύγουστος 2002, Computer Games Magazine #25)

'Αααααργκ!'

Ο λαχανιασμένος ληστής κοντοστάθηκε, ένα βλέμμα απορίας και έκπληξης ζωγραφισμένο στο λιγδιασμένο πρόσωπό του. Η σπαρακτική κραυγή ερχόταν από τη μικρόσωμη φιγούρα του νάνου που είχε καμπουριάσει από τον πόνο μπροστά του και παρόλο που είχε μόλις χτυπήσει τον εχθρό του με όλη του την δύναμη, ο ληστής δεν μπορούσε να καταλάβει πώς μπορούσε ένα τόσο μικρό πλάσμα να ουρλιάξει τόσο δυνατά. Κραδαίνοντας σφιχτά το αιματοβαμμένο του ρόπαλο, το μίζερο τσιράκι του Death Adder πλησίασε περιπαικτικά το ετοιμόρροπο σώμα του Gilius -έτοιμος για το τελειωτικό χτύπημα που θα τσάκιζε τον εκτεθειμένο σβέρκο του νάνου.

Ο παμπόνηρος Gilius όμως, με ένα χαιρέκακο μειδίαμα να καλύπτεται κάτω από την πλούσια γενειάδα του, έσκυψε λίγο ακόμα προσποιούμενος πόνο και εκτινάχθηκε απότομα μπροστά. Τα κοντά μα απίστευτα μυώδη πόδια του τον έκαναν να πετάξει σχεδόν προς τον έκπληκτο ληστή -τα σουβλερά κέρατα πάνω στο βαρύ κράνος του νάνου έκαναν τα υπόλοιπα και το ξεκοιλιασμένο σώμα του ληστή σωριάστηκε άψυχο στο έδαφος.

Κραυγές. Μια έκρηξη κάπου κοντά. Ζέστη. Ποδοβολητά. Υπήρχε ακόμα κίνδυνος. Πού ήταν οι άλλοι;

Ο Gilius σήκωσε γρήγορα το τρανό τσεκούρι που είχε πέσει στη μάχη και επιθεώρησε τον χώρο γύρω του. Καμένα κτίρια και σφαγμένοι χωρικοί...τα ίχνη του Death Adder που ακολουθούσαν εδώ και εβδομάδες. Καπνός και αίμα, στάχτες και ο ήχος μιας φωτιάς που καίει κάπου. Η γαλήνη μετά τη μάχη. Ο Gilius χαλάρωσε αργά τα δάκτυλά του πάνω στην μιθριλένια λαβή του τσεκουριού. Και τότε ήταν που προσγειώθηκε ο κόκκινος δράκος.

Δεν ήταν από τους μεγαλύτερους δράκους που είχατε δει ποτέ...δεν είχε φτερά, μήτε μακρουλή ουρά, ενώ ήταν αρκετά μικρός για να χρησιμοποιηθεί από κάποιον αρκετά επιδέξιο και χειροδύναμο σαν άτι. Η ξαφνική ζέστη έκανε τα μάτια του νάνου να δακρύσουν και τον δυσκόλευαν να δει καθαρά ποιος ήταν ο αναβάτης του θηρίου που ορθωνόταν επιβλητικά μπροστά του. Αν ο Ax δεν του είχε φωνάξει από την ράχη του ανήσυχου θηρίου, ο Gilius θα είχε σίγουρα δείξει στο κτήνος πόσο κοφτερό ήταν το τσεκούρι του προ-προ-προ-πάππου του.

'Εγώ είμαι, Gilius.... Δανείστηκα αυτό το πανέμορφο ζώο από μια αμαζόνα! ', φώναξε καθησυχαστικά ο βάρβαρος και ένα λαμπρό χαμόγελο σκαρφάλωσε χαιρέκακα στο σκληρό του πρόσωπο, ένα χαμόγελο πιο αστραφτερό και από το γιγάντιο, πριονωτό σπαθί του. 'Δεν πιστεύω να την πειράζει πολύ...τώρα πια. Τα κάρβουνα δεν κρατάνε κακίες...'.

'Μμμμμ...' έκανε ο νάνος, σταυρώνοντας τα χοντρά χέρια του μπροστά από το ογκώδες στήθος του. Όπως πάντα, έφτυνε πολύ ενώ μιλούσε και τα παχιά του, εκφραστικά φρύδια ανεβοκατέβαιναν συνέχεια. 'Και η μικρή αμαζόνα μας; Που είναι; Εεε;'

Ο Ax έκλεισε σφιχτά τα μάτια του και γρύλισε -το αστραφτερό του χαμόγελο εξαφανίστηκε αμέσως, σαν να μην ήταν ποτέ εκεί. 'Να πάρει...Η Τyris! Την ξέχασα εντελώς. Νομίζω ότι την είδα να πηγαίνει προς το νεκ-'

Μια στριγκλιά. Μια γυναικεία στριγκλιά που παγώνει το αίμα. Το συνοφρυωμένο, πέτρινο πρόσωπο του νάνου και τα πανικόβλητα μάτια του βάρβαρου στράφηκαν αργά προς την ανατολή, εκεί που άρχιζε η καταραμένη γη των νεκρών. Εκεί, στο βάθος, η φλογερή αμαζόνα προσπαθούσε να κρατήσει μακριά της μια ορδή από σκελετούς και νεκροζώντανους που είχαν βγει μέσα από τα μαύρα σπλάχνα της σάπιας γης.

'-ροταφείο...', συμπλήρωσε ο Gilius. Αμέσως άρχισαν να τρέχουν προς την συντρόφισσά τους... ο Ax πάνω στον μικρό δράκο, έτοιμος να διατάξει το μεγαλόπρεπο πλάσμα να ξεράσει βίαια την φωτιά του πάνω στους σκελετούς. Ο Gilius έψαχνε στον δερμάτινο γυλιό του για τα τελευταία μπουκάλια μαγείας που είχε κρατήσει -η δύναμη του κεραυνού θα ήταν ιδιαίτερη χρήσιμη αυτή την στιγμή. Οι δύο φίλοι έτρεξαν στριγκλίζοντας πολεμικές ιαχές...μάταια όμως: οι σκελετοί ήταν υπερβολικά πολλοί για την Tyris και καθώς η πανέμορφη αμαζόνα γύριζε να αντικρίσει τους συμπολεμιστές της που πλησίαζαν, ένας νεκροζώντανος έμπηγε τη μαύρη λάμα του μιαρού σπαθιού του βαθιά μέσα στην μαλακιά της σάρκα...

'Ααααααργκ!'


Η κραυγή ερχόταν αυτή την φορά από τον έφηβο με το σκισμένο τζιν και τα ξεβαμμένα All Star. Οι ήχοι και οι μουσικές από τα άλλα ηλεκτρονικά γύρω του όμως δεν έλεγαν να σταματήσουν. Η αγωνία στο πρόσωπό του ήταν φανερή και οι μορφασμοί που έπαιρνε καθώς ικέτευε το πλήθος γύρω του για 'μόνο ένα δανεικό εικοσάρικο! Το ορκίζομαι...δανεικό!', ήταν τουλάχιστον γελοίες. Όλοι όμως αυτοί που τόσοι ώρα παρακολουθούσαν με δέος τα κατορθώματα του πιτσιρικά, άρχισαν να αποτραβιούνται μακριά. Είχαν φέρει το Double Dragon II και το Altered Beasts. Άσε που το Kick Off στην γωνία είχε επιτέλους αδειάσει...

Golden Axe λοιπόν. Της SEGA. 1987. Αρνούμαι να πιστέψω ότι κανείς δεν το θυμάται -δεν χρειάζεται να είχατε υπολογιστή ή κονσόλα στα τέλη της δεκαετίας του 80 για να το έχετε ακουστά. Αρκούσε να μπείτε σε μια καφετέρια, λέσχη, μπιλιαρδάδικο, αναψυκτήριο, 'μπλιμπλικάδικο' (άκου τώρα λέξη...) για να ακούσετε από κάπου εκείνη την τρομερή μελωδία. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν θα αναλωθούμε ιδιαίτερα στην υπενθύμιση σεναρίου. Θα αρκεστούμε να πούμε ότι υπήρχε ο μεγάλος, κακός τύπος (O Death Adder), ο οποίος αφού έφτιαξε έναν στρατό από μικρούς κακούς τύπους και τύπισσες, σκότωνε αδιακρίτως αθώους χωρικούς στο διάβα του, απήγαγε πριγκίπισσα και βασιλιά, έκλεψε το παντοδύναμο Golden Axe και κλείστηκε στο τέλος στο απομονωμένο κάστρο του. Πέρα από όλα αυτά, είχε κάνει το εξής, μεγάλο λάθος: ανάμεσα στους αθώους που είχε σκοτώσει, συγκαταλεγόταν ο αδελφός του νάνου Gilius Thunderhead, οι γονείς του βάρβαρου Ax Battler και η μητέρα της αμαζόνας Tyris Flare. Κακή κίνηση.

Το στερεότυπο μα αξέχαστο τρίο του πράσινου νάνου, του μπλε βάρβαρου και της κόκκινης αμαζόνας λοιπόν αρχίζει το κυνήγι για την Οχιά. Πλάγιο scrolling σε κόσμο fantasy, απίστευτα γραφικά και εφφέ για την εποχή (θυμάστε τον πελώριο δράκο που καλούσε η Αμαζόνα με το μάξιμουμ της μαγείας της;), πανέξυπνος σχεδιασμός επιπέδων (μια ολόκληρη πίστα ήταν στην πλάτη ενός πελώριου αετού), μπόλικοι εχθροί και μια μυστήρια μελωδία που σε στοίχειωνε -ακόμα την σιγομουρμουρίζω αυτή την στιγμή. Το παιχνίδι γινόταν ακόμα πιο εντυπωσιακό με δύο αξέχαστες καινοτομίες: τα μπουκαλάκια μαγείας που χρησιμοποιούσε κάθε χαρακτήρας για να σπείρει τον πανικό και τον όλεθρο με φαντασμαγορικούς τρόπους και τα πλάσματα (δράκοι και εμ, εκείνα τα άλλα περίεργα τέρατα με την ουρά) που μπορούσατε να τα κλέψετε από τους κακούς και να τα καβαλήσετε εσείς. Όλοι είχαν την δική τους μαγεία, αλλά καθεμία δυνάμωνε με τον δικό της ρυθμό. Όπως και στο Gauntlet (άλλο επικό παιχνίδι κι αυτό...), οι τρεις ήρωες δεν είχαν απλά διαφορετική εμφάνιση, αλλά και διαφορετικό ρόλο στο παιχνίδι: ο καλύτερος τρόπος να τερματίσετε το Golden Axe ήταν με συνεργασία και πνεύμα ομαδικότητας.

Το Golden Axe κυκλοφόρησε σε όλες τις πλατφόρμες της SEGA (από Game Gear μέχρι Dreamcast), αλλά και για τους home και PC -η έκδοση της Amiga μάλιστα έχει μείνει ιστορική. Το 1992, η SEGA κυκλοφόρησε το Golden Axe: The Revenge of Death Adder, που απλά είχε πιο εντυπωσιακά γραφικά και ήχο και διαφορετικούς χαρακτήρες (τον πολεμιστή Sternblade, την κένταυρο Dora, το μικρό ξωτικό Trix και τον γίγαντα Goah που κουβάλαγε τον Gilius στην πλάτη του.) Το 1994 βγήκε και το Golden Axe: The Duel που προσπάθησε να κρατήσει τον μύθο του Golden Axe στην εποχή του Mortal Kombat και του Street Fighter II, αλλά η επιτυχία του Golden Axe έμεινε αξεπέραστη και η μεταφορά του από τα coin-op στους υπολογιστές τόσο αγαπητή που κέρδισε την θέση της στις καρδιές μας και στο Flashback...με το τσεκούρι της.

3 comments:

  1. ...κάθε φορά που ακούω το όνομα "Golden Axe" η συγκίνηση είναι τόσο μεγάλη που θα μπορούσα να βάλω τα κλάματα μερικές φορές... θυμάμαι στα πλοία τότε για την Αίγινα που περιμέναμε ουρές για να παίξουμε με 20άρικα και αργότερα με 50άρικα (2 παιχνίδια παρακαλώ) το πολυπόθητο Golden Axe και ΠΑΝΤΑ...μα ΠΑΝΤΑ έπεφτε τσακωμός για το ποιος θα πάρει τον νάνο !!!

    ReplyDelete
  2. Γεια σου Τόνι, ευχαριστώ που πέρασες.

    Καλά αυτά τα πλοία, θυμάμαι κι εγώ μερικές φορές να έχουν κάτι τέτοιες εκπλήξεις που έκαναν το ταξίδι πιο κουλ από τον προορισμό :Ρ

    ReplyDelete
  3. Έχω ακόμα το χαρτί με τους κωδικούς που ζήταγε το παιχνίδι στο PC για να ξεκινήσει (γιατί φυσικά το είχα πειρατικό)...

    ReplyDelete

ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΗΣ


1- Πατήστε σε μία από τις εικόνες, στην αριστερή στήλη
2- Διαβάστε
3- Αφήστε comment
4- Goto 1

Αν βρω χρόνο και δω ενδιαφέρον, θα ανεβάσω κι άλλα :) :)

Elite- Νόστιμοι ποιητές από το παρελθόν
Dungeon Master- Μπουσουλώντας στα μπουντρούμια
King's Quest- Φιλόδοξος νέος, αναζητεί στέμμα
Pirates- Πειρατικά αποκόμματα
Ultima- Αρχές, αξίες κι αρετές
Another World- Σε άλλο κόσμο ή στην φωλιά του κούκου;
Rogue- Τυχαία, γραμματιζούμενα γράμματα
Zork- Το λευκό σπίτι και τα αραχνιασμένα ντουλάπια
Defender of the Crown- Το Στέμμα και πώς να το υπερασπιστείτε
The ancient art of war- Παιχνίδια πολέμου κι έντεχνες επιθέσεις
Bard's Tale- Ο πράσινος βάρδος και η επιστροφή του ουίσκι
Lemmings- Αβασάνιστα, άσπρα κι άμυαλα
Shadow of the beast- Το κτήνος χτυπάει πάντα τρεις φορές
Pool of radiance- Η Ραδιενεργός λίμνη και τα χρυσά κουτάκια
Sim City- η πιο SIMαντική γένεση
Rick Dangerous- Η πλατφόρμα που εκδικείται κι ο κίνδυνος που δεν σώζει
Golden Axe- Το τσεκούρι πάνω στην οχιά θα πέσει
Speedball- Ανατροπή και θάνατος
Corruption- Διεφθαρμένες μαγνητικές περγαμηνές
Lost patrol- Πράσινη κόλαση και χαμένα παλικάρια
Civilization- Ο πολιτισμός του ενός ακόμα γύρου
Leisure Suit Larry- Πτυχιούχος Καρδιοκατακτητής παραδίδει μαθήματα σε παγκάκι
Street fighter- Η κληρονομιά του πρώτου πολεμιστή
Below the root-Ο μαγικός δενδρόκοσμος της Σοφίας και το Χαμένο Παιδί
Eye of the Beholder- Η τριλογία του μεγάλου ματιού
Head over Heels- Ζιγκ-Ζαγκ, Πόδια και Κεφάλι
Dune- Άμμος, Σκουλήκια και Δύο Φεγγάρια
Tron- Retronorton
Zak McKracken- Πώς να κερδίσετε το λαχείο και να σώσετε τον κόσμο
Heroes of the Lance- Οι ήρωες που βγήκαν από τους θρύλους
Total Eclipse- Πυραμίδα, Λειψυδρία, Κλειστοφοβία και Παγίδες
Quest for Glory- Ποιος θέλει να γίνει ήρωας;