Friday

Leisure Suit Larry

Πτυχιούχος Καρδιοκατακτητής Παραδίδει Μαθήματα σε Παγκάκι
(Αρχική δημοσίευση: Ιανουάριος 2003, Computer Games Magazine #30)

«Ξέχασέ την… θα βρεις άλλη».

Εγώ βέβαια ήμουν χαμένος στις σκέψεις μου και δεν άκουσα τίποτα… ακόμα δεν είχα συνειδητοποιήσει πως δεν καθόμουν μόνος μου σε εκείνο το πράσινο, μοναχικό παγκάκι. Μπορεί το λινό του κοστούμι να ήταν το πιο υπέρλαμπρο, λευκό πράγμα που είχες δει ποτέ και μπορεί το βαρύ και φτηνό του άρωμα να έδιωχνε μακριά τα περιστεράκια του πάρκου, αλλά δεν κατάλαβα τον τύπο που βρισκόταν ξαφνικά πλάι μου. Ήμουν χαμένος στις σκέψεις μου. Πνιγόμουν σχεδόν. Τι είχα κάνει λάθος; Πώς τα είχα θαλασσώσει έτσι; Πόσες ώρες ή μέρες καθόμουν εδώ, αξύριστος και βρώμικος και μίζερος; Τι να κάνει άραγε εκείνη; Και κυρίως: πότε είχα προλάβει να αδειάσω το τρίτο μπουκάλι;

Άφησα το άδειο μπουκάλι ουίσκι να γλιστρήσει από τα κουρασμένα μου δάχτυλα και αναστέναξα, ψάχνοντας στις τσέπες μου για ένα τσιγαράκι…

«Ξέχασέ την… θα βρεις άλλη».

Αυτή την φορά ακούμπησε το χέρι του στον ώμο μου. Δεν ξαφνιάστηκα, απλά γύρισα αργά, σαν σε όνειρο, να κοιτάξω ποιος ήταν, από περιέργεια. Και τώρα που κάθομαι και τα σκέφτομαι όλα αυτά, πολύ χαίρομαι που το έκανα.


Πρέπει να είχαμε πολλή πλάκα όπως καθόμασταν εκεί οι δυο μας- ο ένας το ακριβές αντίθετο του άλλου. Εκείνος καλοντυμένος, κοστουμαρισμένος και μυρωδάτος, ξυρισμένος κόντρα και με το χαμόγελο της επιτυχίας αναρτημένο στο λαμπρό του πρόσωπο. Εγώ ήμουν ένα ίζημα, το κατακάθι της αποτυχίας και της απόρριψης. Κι εκείνος ήταν ο Larry.

Προσπάθησα να θυμηθώ πότε ήταν που είχα δει για πρώτη φορά τον Larry… στο Leisure Suite Larry in the Land of the Lounge Lizards. Μάλλον στο PC του θείου μου, το 1987, με μια CGA που πάλευε να βγάλει 16 χρώματα και τρεις δισκέτες των 5.25. Τα ονόματα Al Lowe και Mark Crowe πετάχτηκαν ξαφνικά στο μυαλό μου (ο προγραμματιστής και ο σχεδιαστής), όπως επίσης και τα King’s Quest και Space Quest που είχαν προηγηθεί και που είχαν εμπνεύσει άπειρα animated adventures με γραμμή εντολής κειμένου. Χαμογέλασα λίγο και για μια στιγμή μόνο οι σκοτούρες και η μαυρίλα εξαφανίστηκαν από το μυαλό μου καθώς άρχισα να θυμάμαι στιγμιότυπα από την πρώτη εκείνη περιπέτεια του επίδοξου Καζανόβα με το μπυρόκοιλο και την εκκολαπτόμενη καράφλα: το μαγαζί όπου ο ιδιοκτήτης ξεφωνίζει ότι ο Larry θέλει να αγοράσει προφυλακτικά, ο σκύλος που περνάει και ‘ξαλαφρώνει’ στα πόδια του, το υπόγειο εργοστάσιο με τους πολλούς Larry όπου ξανασυναρμολογείται όταν σκοτώνεται, το μαύρο πλαίσιο της λογοκρισίας στην πρώτη του ‘κατάκτηση’. Το σκέφτηκα λίγο κι εκείνη τη στιγμή κατάλαβα ότι ο Larry ήταν ο πιο μοναδικός και ξεχωριστός ήρωας όλων των εποχών. Μάγους έχεις πολλούς (υπερβολικά πολλούς ίσως), όπως έχεις και πολεμιστές, βασιλιάδες, πιλότους, οδηγούς, στρατηγούς, διαβόλους και τριβόλους… πόσοι όμως επαγγελματίες, full-time καρδιοκατακτητές υπήρξαν στον χώρο των games εδώ και 25 χρόνια; Θα σας πω εγώ: ένας!

Και αυτός ο άνθρωπος καθόταν δίπλα μου! Πώς ήταν δυνατόν; Ονειρευόμουν ξύπνιος πάλι; Μήπως τα τρία (ή μήπως ήταν τέσσερα;) μπουκάλια ήταν πολλά; Προσπάθησα να ψελλίσω κάτι, αλλά ο Larry βιάστηκε να με προλάβει.

«Δεν ονειρεύεσαι, φίλε μου. Απλά ήρθα να σου πω δυο λογάκια, τώρα που περνάς δύσκολες στιγμές. Δώσε βάση όμως, γιατί δεν έχω πολλή ώρα, με… εμ, με περιμένουν». Κοίταξε λίγο πιο πέρα, όπου μια εντυπωσιακή κοκκινομάλλα με προκλητικό ντεκολτέ και πόδια απείρου μήκους φαινόταν να τον περιμένει δίπλα σε ένα σιντριβάνι. Της έστειλε ένα φιλάκι στον αέρα και της έκανε νόημα να περιμένει. Μετά, γύρισε πάλι σε εμένα και φάνηκε να σοβαρεύει λίγο.

Το μυαλό μου όμως εμένα ήταν ακόμα πίσω, στην προ-προηγούμενη δεκαετία, καθώς κατέγραφε την πορεία του Larry: ο κόσμος λάτρεψε τον ιδιότροπο ήρωα από την αρχή και ήταν αναπόφευκτα τα πολλά sequels που ακολούθησαν. Το Looking for Love (In Several Wrong Places), το Passionate Patti in Pursuit of the Pulsating Pectorals, το Passionate Patti does a little Undercover Work, το Shape Up or Slip Out, το Love for Sail… Όσο σκεφτόμουν την εξέλιξη της σειράς, τόσο πιο ξεκάθαρο γινόταν ένα πράγμα: το ύφος και τα μηνύματα που ήθελε να περάσει η σειρά ήταν ίδια και απαράλλακτα. Το σκηνικό άλλαζε, τα γραφικά άλλαζαν, μέχρι και ο πρωταγωνιστής άλλαζε μερικές φορές, αλλά στην ουσία γελούσες πάντα με τις ίδιες πιπεράτες σκανδαλιές και τις στιγμές αμηχανίας. Εκεί που άλλες, μεγάλες σειρές άλλαζαν χαρακτήρα για να προσφέρουν στο κοινό αυτά που πρόσταζε η εκάστοτε μόδα (κάτι που οι αφοσιωμένοι ενός τίτλου αποκαλούν προδοσία ή ξεπούλημα), ο Larry συνέχιζε να προσφέρει ακριβώς το ίδιο πράγμα: πανέξυπνο και ποιοτικό χιούμορ για τα πιο μεγάλα παιδιά. Ακόμα και το πρώτο-πρώτο text-based πάνω στο οποίο είχε βασιστεί η πρώτη ιστορία, το Soft Porn (ένα αρχαίο παιχνίδι, για Apple II αρχικά) ήταν ξεκαρδιστικό και δεν διέφερε πολύ από τα τελευταία παιχνίδια, στην βασική ιδέα. Είχε μάλιστα την ίδια πρώτη σκηνή στο μπαρ που θα βλέπαμε μετά, με τον Larry. Ο Larry που, εντωμεταξύ, είχε πάρει φόρα…

«… η γυναίκα που λες είναι σαν την θάλασσα… τη μια φουρτουνιασμένη και την άλλη μπουνάτσα… αν είναι άγρια, αδελφάκι μου, πρέπει να μείνεις μακριά γιατί θα σε βυθίσει σαν καικάκι… ο καλός ο ναυτικός όμως, ξέρει να την καλμάρει. Το μυστικό είναι να…».

Ο Larry ήταν αρκετά φλύαρος- τουλάχιστον όσο μιλούσε για το αγαπημένο του θέμα: τις γυναίκες. Μιλούσε, μιλούσε και μιλούσε και σταματημό δεν είχε: «η Γυναίκα είναι ένα ποίημα», και «η Γυναίκα είναι η Θεά» και «η Γυναίκα είναι το Α και το Ω». Νομίζω ότι θα μιλούσε για κανά δίωρο, λέγοντας πως όλες οι γυναίκες του κόσμου είναι όμορφες με τον δικό τους τρόπο και καθεμιά έχει το κουμπί της και μπλα, μπλα, μπλα. Έμοιαζε με έναν περίεργο συνδυασμό αρχαίου φιλοσόφου και φτασμένου ζεν πρεμιέ που (πιστεύει) ότι τα έχει δει όλα και τα έχει κάνει όλα. Και καθώς τον παρακολουθούσα να αναπτύσσει τις θεωρίες του με χειρονομίες και μορφασμούς για να γίνει πιο περιγραφικός, δύο πράγματα μου έκαναν εντύπωση: το πρώτο ήταν ότι μπορούσε ακόμα κι εκείνη την θλιβερή μέρα να κάνει αυτό που έκανε πάντα… να με κάνει να χαμογελάσω και να ξεχαστώ για λίγο. Ως δια μαγείας, τα αστεία του είχαν βάλει στην άκρη όλα μου τα προβλήματα… όχι για πάντα βέβαια (θα με περίμεναν να τα αντιμετωπίσω αργότερα, μόλις ο Larry θα έφευγε ξαφνικά), αλλά αρκετά ώστε να πάρω μια ανάσα, να χαμογελάσω και να παρατηρήσω ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα, όσο υπάρχει ακόμα χιούμορ.

Το δεύτερο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι η κοκκινομάλλα στο σιντριβάνι, δεν κουνήθηκε ούτε εκατοστό αυτές τις δύο ώρες- περίμενε εκεί υπάκουα μέχρι να τελειώσει ο Larry και να φύγουν παρέα. Α, ρε Larry…

4 comments:

  1. Επική σειρά παιχνιδιών! Εγώ βασικά είχα κολήσει με το 3ο της σειράς, αλλά είχα τιμήσει ανάλογα και τα υπόλοιπα!

    ReplyDelete
  2. Γεια σου Αντόν, θενκς φορ πάσινγκ μπάι.
    Για μένα τα Λάρυ ήταν τα πιο χλιαρά από τα παιχνίδια της Σιέρρα, υπερβολικό τόιλετ χιούμορ, αλλά ΟΚ ήταν κι άλλη εποχή τότε...

    ReplyDelete
  3. Είμαι ο πλέον άσχετος για το blog σου! Δεν έχω ιδέα από όλα αυτά... Θες να μου εξηγήσεις λίγο τι γίνεται εδώ;

    Φιλί.

    ReplyDelete
  4. Γεια σου SoGia, welcome.

    Βασικά είναι κείμενα που έγραφα παλιά σε ένα περιοδικό (Computer Games) το οποίο έκλεισε. Είχα εκεί μια στήλη, τη Flashback, όπου έγραφα κείμενα για ακόμα πιο παλιά παιχνίδια.

    Ενα πρωί, διαβάζοντας τα τυχαία, με έπιασε να αναπολήσω και αποφάσισα να τα ανεβάσω για να είναι διαθέσιμα σε φίλους, παλιούς αναγνώστες κτλ.

    Οπως γράφει και ο υπότιτλος του site, είναι απλά 'παλιά άρθρα για παλιά παιχνίδια'.

    ReplyDelete

ΟΔΗΓΙΕΣ ΧΡΗΣΗΣ


1- Πατήστε σε μία από τις εικόνες, στην αριστερή στήλη
2- Διαβάστε
3- Αφήστε comment
4- Goto 1

Αν βρω χρόνο και δω ενδιαφέρον, θα ανεβάσω κι άλλα :) :)

Elite- Νόστιμοι ποιητές από το παρελθόν
Dungeon Master- Μπουσουλώντας στα μπουντρούμια
King's Quest- Φιλόδοξος νέος, αναζητεί στέμμα
Pirates- Πειρατικά αποκόμματα
Ultima- Αρχές, αξίες κι αρετές
Another World- Σε άλλο κόσμο ή στην φωλιά του κούκου;
Rogue- Τυχαία, γραμματιζούμενα γράμματα
Zork- Το λευκό σπίτι και τα αραχνιασμένα ντουλάπια
Defender of the Crown- Το Στέμμα και πώς να το υπερασπιστείτε
The ancient art of war- Παιχνίδια πολέμου κι έντεχνες επιθέσεις
Bard's Tale- Ο πράσινος βάρδος και η επιστροφή του ουίσκι
Lemmings- Αβασάνιστα, άσπρα κι άμυαλα
Shadow of the beast- Το κτήνος χτυπάει πάντα τρεις φορές
Pool of radiance- Η Ραδιενεργός λίμνη και τα χρυσά κουτάκια
Sim City- η πιο SIMαντική γένεση
Rick Dangerous- Η πλατφόρμα που εκδικείται κι ο κίνδυνος που δεν σώζει
Golden Axe- Το τσεκούρι πάνω στην οχιά θα πέσει
Speedball- Ανατροπή και θάνατος
Corruption- Διεφθαρμένες μαγνητικές περγαμηνές
Lost patrol- Πράσινη κόλαση και χαμένα παλικάρια
Civilization- Ο πολιτισμός του ενός ακόμα γύρου
Leisure Suit Larry- Πτυχιούχος Καρδιοκατακτητής παραδίδει μαθήματα σε παγκάκι
Street fighter- Η κληρονομιά του πρώτου πολεμιστή
Below the root-Ο μαγικός δενδρόκοσμος της Σοφίας και το Χαμένο Παιδί
Eye of the Beholder- Η τριλογία του μεγάλου ματιού
Head over Heels- Ζιγκ-Ζαγκ, Πόδια και Κεφάλι
Dune- Άμμος, Σκουλήκια και Δύο Φεγγάρια
Tron- Retronorton
Zak McKracken- Πώς να κερδίσετε το λαχείο και να σώσετε τον κόσμο
Heroes of the Lance- Οι ήρωες που βγήκαν από τους θρύλους
Total Eclipse- Πυραμίδα, Λειψυδρία, Κλειστοφοβία και Παγίδες
Quest for Glory- Ποιος θέλει να γίνει ήρωας;