SimCity

Η Πιο Sim-αντική Γένεση

(Αρχική δημοσίευση: Μάιος 2002, Computer Games Magazine #23)

Εν αρχή ην το χάος. Από τον κόσμο όπως τον βλέπουμε σήμερα γύρω μας, λίγα πράγματα υπήρχαν. Τα πάντα ήταν κενά και τα πάντα ήταν επίπεδα γιατί δεν υπήρχε πουθενά η ευκαιρία να πάρει ένας άνθρωπος κάτι στα χέρια του και να το πλάσει, να το κάνει να μεγαλώσει. Γιατί ακόμα κι ο πιο γνωστικός σοφός θα σας πει ότι η μεγαλύτερη χαρά και ολοκλήρωση βρίσκεται στη δημιουργία και πως όταν παίρνεις κάτι το μικρό και μετά από πολλή φροντίδα και κόπο, το κάνεις γερό και μεγάλο, τότε είσαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος σε αυτή τη γη. Αλίμονο όμως, γιατί σε εκείνα τα μουντά και μαύρα χρόνια, δεν υπήρχε αυτή η ευκαιρία γιατί δεν υπήρχε το 'Sim' στη ζωή μας.

Τότε όμως, κάτι άλλαξε. Γιατί κάπου ανάμεσα στον χώρο και στον χρόνο, εκεί που κινούνται μυστήριες ενέργειες, έννοιες και εκδότες παιχνιδιών, μια Ανώτερη Δύναμη που έγινε γνωστή με το όνομα Maxis, ορθώθηκε μέσα από το γκρίζο που είναι η απάθεια και είπε με βροντερή φωνή: "Ας δώσουμε στους θνητούς κάτι για να παίζουν και να πειραματίζονται. Κάτι να φροντίσουν και να αγαπήσουν, κάτι που θα αρχίσει μικρό και θα γίνει μεγάλο και κάτι που θα χρειαστεί γνώση, σοφία και πονηράδα για να γίνει κάτι που θα θαυμάζουν όλοι. Γεννηθήτω Sim!". Και εγένετο Sim...

Κι εκεί που δεν υπήρχε τίποτα, ξαφνικά υπήρχε το SimCity- το πρώτο παιχνίδι που είχε το 'Sim' μέσα του. Ήταν, όπως αναπολούν οι σοφοί γέροντες μεταξύ μας, ένα παιχνίδι που δεν ήταν υπερβολικά πολύπλοκο και που παιζόταν μέσα από λίγα παράθυρα και μενού.

Και ο πρώτος άνθρωπος που στάθηκε σε εκείνο τον άδειο χάρτη, απόρησε και δεν γνώριζε τι έπρεπε να κάνει: αλλά γρήγορα έγινε φανερό σε αυτόν ότι θα έπρεπε να δημιουργήσει μια τεράστια πόλη εκεί που μόνο ξερά δέντρα φύτρωναν. Θα ξεκινούσε μικρή και λίγοι μόνο άνθρωποι θα ζούσαν στα σπίτια... αλλά αν ο άνθρωπος-δημιουργός αξιοποιούσε σωστά τις δυνάμεις που του είχαν δοθεί, σύντομα θα υπήρχε μια τεράστια μητρόπολη με χιλιάδες ανθρώπους μέσα της.

Ετσι λοιπόν, ο άνθρωπος-δημιουργός είπε: "Ας ξεριζωθούν τα δέντρα από τις μηχανές για να υπάρχει χώρος να σταθεί αυτή η πόλη". Και έτσι έγινε. Και δημιουργήθηκε τόσος χώρος που θα μπορούσε να χωρέσει η μεγαλύτερη μητρόπολη που έχετε δει.

Και τότε, είπε πάλι ο άνθρωπος-δημιουργός: "Ας γίνει τώρα να χτιστούν σπίτια να μένουν οι άνθρωποι αυτού του τόπου, κι ας γίνουν εργοστάσια για να δουλεύουν και να είναι παραγωγικοί κι ας γίνουν καταστήματα κι εμπορικά κέντρα για να πωλούνται και αγοράζονται τα αγαθά!". Κι έτσι έγινε... και φύτρωσαν από την γη όλα αυτά τα κτίρια, που ήταν άδεια στην αρχή.

Και ο άνθρωπος-δημιουργός μίλησε μια τρίτη φορά και είπε: "Ας γίνει τώρα να χτιστεί ένα εργοστάσιο που θα δίνει ενέργεια στα σπίτια για να κατοικηθούν κι ας γίνει να στρωθούν δρόμοι και καλώδια και πάρκα κι ας έρθουν πυροσβέστες και αστυνόμοι για να προσέχουν την πόλη και να την προστατεύουν από το Κακό!". Κι έτσι έγινε και η πόλη κατοικήθηκε και συνέχεια μεγάλωνε: αλλά δεν ήταν χωρίς τα προβλήματά της.

Γιατί η ζωή των ανθρώπων δεν είναι ποτέ χωρίς δυσκολίες: κλέφτες κι άνεργοι, φτωχοί κι άστεγοι, όλοι απαιτούσαν την προσοχή του ανθρώπου-δημιουργού. Κι ο άνθρωπος-δημιουργός έχτιζε κτίρια πελώρια που βοηθούσαν όλους αυτούς κι έχτιζε γήπεδα και αεροδρόμια, λιμάνια και εργοστάσια και ήταν δύσκολο για αυτόν να φροντίζει την πόλη του και να κάνει τους πολίτες ευτυχισμένους. Γιατί πολλές φορές η Γη παραπονιόταν με το βάρος που έπρεπε να βαστάει κι έστελνε καταστροφές στην πόλη - πυρκαγιές, σεισμούς, πλημμύρες και καταστροφές και τέρατα φοβερά, σαν αυτά που βλέπετε στους εφιάλτες σας, που κατέστρεφαν τα κτίρια και τους δρόμους. Αλλά ο άνθρωπος-δημιουργός, όχι μόνο προστάτευε την πόλη από όλα τα κακά, αλλά με πολύ κόπο την βοηθούσε να μεγαλώσει κι έχτιζε κι άλλα σπίτια για να έρχονται περισσότεροι να ζήσουν στον τόπο αυτό. Αλλά παρόλο που ήταν δύσκολο το έργο του, ήταν κάτι που τον ευχαριστούσε και χαμογελούσε όταν καμάρωνε την όμορφη πόλη του και θαύμαζε το μεγαλείο της.

Γιατί όπως όλα τα καλά πράγματα, έτσι και το SimCity είναι ένα απλό παιχνίδι που εξακολουθεί να μιλάει στις καρδιές των ανθρώπων, όχι επειδή είχε γραφικά που εντυπωσιάζουν και φαίνονται ελκυστικά στο μάτι. Είναι μια ανάμνηση από μια χρυσή εποχή όπου τα γραφικά της EGA έρχονταν σε δεύτερη θέση: πρώτο ήταν το 'Sim', η εξουσία στα χέρια σας για να ορίσετε τη μοίρα πολλών ανθρώπων και να αλλάξετε το πρόσωπο του πλανήτη. Ήταν μια μεγάλη ιδέα από έναν πολύ, πολύ έξυπνο λόγιο άνθρωπο και δημιουργό, τον Will Wright- που ακόμα και σήμερα, όλοι όσοι ακούν το όνομά του, γνέφουν με σοφία, αναγνωρίζοντας το έργο του που ακόμα και σήμερα γεμίζει τις ζωές μας.

Όλα αυτά, έγιναν πριν από πολύ καιρό, σχεδόν 13 χειμώνες έχουν έρθει κι έχουν περάσει από τότε που το 'Sim' μπήκε στις ζωές μας με το SimCity. Και ήταν ένα παιχνίδι που όλοι οι άνθρωποι αγάπησαν και θα θυμούνται για πάντα γιατί ήταν η πρώτη φορά που μπορούσαν αληθινά να δημιουργήσουν κάτι και να φροντίσουν όλες τις λεπτομέρειες που κυβερνούσαν τη λεπτεπίλεπτη φύση της πόλης. Ηταν κάτι που κανείς δεν είχε δει, μήτε φανταστεί- κάτι με άπειρες πιθανότητες και προοπτικές και κάτι που είχε ενθουσιάσει τόσο πολύ τους ανθρώπους που δεν τους άφηνε να ασχοληθούν με τα πράγματα που απασχολούν συνήθως τους ανθρώπους στις ζωές τους... τους φίλους, τις οικογένειες, τα σπιτικά και τις δουλειές τους. Εκείνη η πόλη όμως στη μέση του πουθενά, ήταν μόνο η αρχή...

Το 'Sim', αυτό το μυστήριο πράγμα που πια βρίσκεται παντού και που όλοι ξέρουν ότι είναι συνώνυμο με τη δημιουργία, την αυθεντικότητα και τους ανοιχτούς ορίζοντες, έχει εμφανιστεί στα μάτια των θνητών μέσα από πάρα πολλές μορφές. Οι γραφές τις αναφέρουν όλες: SimEarth: The Living Planet (1990), SimAnt (1991), SimLife (1992), SimCity 2000, SimFarm (1993), SimTower, SimHealth (1994), SimIsle (1995), SimGolf, SimTown (1996), Streets of SimCity (1997), SimCopter, SimSafari, The Ultimate Sim (1998), SimCity 3000 (2000), The Sims, The Sims: Livin' Large (2000), The Sims: House Party, The Sims: Hot Date (2001). Οι προφητείες και τα αστέρια μιλούν για το The Sims: Vacation το οποίο θα εμφανιστεί κι αυτό σύντομα. Το 'Sim' συνεχίζει να υπάρχει μετά από τόσο καιρό και δεν παύει να μας προσφέρει την ευκαιρία να είμαστε δημιουργικοί σε ένα παιχνίδι. Συνεχίζει επίσης να δείχνει στον υπόλοιπο κόσμο ότι όταν παίζει κάποιος στον υπολογιστή του, δεν είναι ανάγκη να αποκεφαλίζει δαίμονες μέσα σε κλειστοφοβικά, στενάχωρα μπουντρούμια- ούτε να θερίζει στρατιώτες με το μυδράλιο του αεροπλάνου του και ούτε να καταστρέφει αποικίες εξωγήινων με πυρηνικά.

Αυτή ήταν η ιστορία του 'Sim' κι έτσι την θυμούνται οι άνθρωποι, μέχρι σήμερα. Το 'Sim' μένει κάτι το απλό και όμορφο, ώριμο και έξυπνο, αυθεντικό και δημιουργικό: κάτι που ξεκίνησε ένα νέο κίνημα, μια νέα τεχνοτροπία στον χώρο, κάτι που θα θυμόμαστε για πάντα. Αμήν.